بخشش، همراه با تعلیم و تربیت
در کتاب مقتل آل الرّسول حکایت شده است:
روزی یک نفر عرب بیابان نشین به محضر مبارک حضرت اباعبداللّه الحسین علیه السّلام شرفیاب شد و اظهار داشت:
ای پسر رسول خدا! من دیه کامله ای را تضمین کرده ام؛ ولیکن از پرداخت
آن ناتوانم، با خود گفتم: بهتر است نزد بخشنده ترین و بزرگوارترین افراد
برسم و از او تقاضای کمک نمایم؛ و از شما اهل بیت رسالت گرامی تر و بخشنده
تر نیافتم.
حضرت فرمود: ای برادر عرب! من از تو سه مطلب را سؤال می کنم، چنانچه یکی از آن ها را جواب دهی، یک سوّم دیه را می پردازم.
و اگر دوتای آن سؤال ها را پاسخ صحیح گفتی، دو سوّم آن را خواهم
پرداخت؛ و در صورتی که هر سه مسئله را پاسخ درست دادی، تمام دیه و بدهی تو
را پرداخت می نمایم.
اعرابی گفت: یاابن رسول اللّه! آیا شخصیّتی چون شما که اهل فضل و کمال هستی از همانند من بیابان نشین سؤال می کند؟!
حضرت فرمود: از جدّم رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله شنیدم که فرمود:
نیکی و احسانی را که به دیگری می کنی، بایستی به مقدار شناخت و معرفت آن
شخص باشد.
اعرابی عرضه داشت: پس آنچه دوست داری سؤال فرما، چنانچه توانستم پاسخ
می دهم؛ وگرنه از شما می آموزم، و در همه امور از خداوند متعال کمک و یاری
می طلبم.
حضرت سؤال نمود: کدام کارها افضل اعمال است؟
اعرابی پاسخ داد: همانا ایمان و اعتقاد به خداوند سبحان، افضل اعمال و برترین کارها است.
حضرت فرمود: راه نجات از هلاکت چگونه است؟
اعرابی در جواب گفت: توکّل و اعتماد بر خداوند متعال، بهترین وسیله نجات و رستگاری است.
سوّمین سؤال این بود: چه چیز موجب زینت مرد خواهد بود؟
اعرابی در پاسخ اظهار داشت: علم و دانشی که همراه با صبر و شکیبائی باشد.
سپس امام حسین علیه السّلام اظهار نمود: چنانچه برای انسان اشتباهی رخ دهد؟
اعرابی گفت: مال و ثروتی که همراه با مروّت و وجدان باشد.
و پس از آن حضرت فرمود: چنانچه باز هم اشتباه کند؟
اعرابی اظهار داشت: تنها راه نجات او این است، که صاعقه ای از آسمان فرود آید و او را بسوزاند و نابودش کند.
حضرت در این لحظه تبسّمی نمود و همیانی را جلوی اعرابی قرار داد که در
آن مقدار هزار دینار بود؛ و همچنین انگشترش را که نگین آن صد درهم ارزش
داشت به اعرابی اهداء نمود و فرمود: ای اعرابی! این مبلغ را بابت بدهی خود
بپرداز؛ و انگشتر را هزینه زندگی خود کن.
و چون اعرابی آن هدایا را گرفت، از حضرت تشکّر و قدردانی کرد و گفت:
�اللّهُ یَعْلَمُ حَیْثُ یَجْعَلُ رِسالَتَهُ� یعنی؛ خداوند متعال می داند
خلافت و رسالت خود را به چه کسانی واگذار نماید.
چهارشنبه 3 اسفند 1390 - 1:42:26 PM